Πώς να αντιμετωπίσω έναν ευέξαπτο σύντροφο;

Στην περίπτωση που ο σύντροφός γίνεται συχνά ευέξαπτος κι έχει συχνά εκρήξεις θυμού, πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε;

Ο θυμός αποτελεί ένα απόλυτα φυσιολογικό, υγιές ανθρώπινο συναίσθημα που όλοι βιώνουμε ανά στιγμές. Όταν όμως δεν μπορούμε να διαχειριστούμε αποτελεσματικά τον θυμό μας, «επιτρέποντάς» του να εξελιχθεί σε οργή,  τότε μπορεί να προκαλέσουμε σοβαρά προβλήματα  στην λειτουργικότητά μας, στον χώρο εργασίας μας, στο κοινωνικό μας πλαίσιο, στην προσωπική μας ζωή, στην υγεία μας.

Είναι αλήθεια πως για να βελτιώσει ένας άνθρωπος μια συγκεκριμένη συμπεριφορά του, χρειάζεται να την αναγνωρίσει ο ίδιος ως ελειμματική και να έχει την διάθεση να δουλέψει με τον εαυτό του με στόχο να κατακτήσει μια καλύτερη σχέση με τον ίδιο και τους «σημαντικούς άλλους» της ζωής του. Σε περίπτωση που ο σύντροφός μας γίνεται συχνά ευέξαπτος και εκρήγνυται τότε αρχικά χρειάζεται να του επικοινωνήσουμε την ανησυχία και τον προβληματισμό μας αναφορικά με την αδυναμία του να ελέγχει το θυμικό του, και μετέπειτα να τον ενθαρύνουμε να απευθυνθεί σε ειδικό ώστε να βρει τρόπους διαχείρισης του θυμού του. Με αυτό τον τρόπο, βάζουμε τα όριά μας στις συμπεριφορές που είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε μέσα στο πλαίσιο της σχέσης.

Αυτό που είναι εξαιρετικά σημαντικό να τονίσω σε αυτό το σημείο είναι πως συχνά σε μια σχέση όπου υπάρχουν εκρήξεις θυμού, με συνεπακόλουθα περιστατικά λεκτικής- ψυχολογικής ή/και σωματικής βίας, η σύντροφος λαμβάνει έναν παράδοξο ρόλο «θύτη» μέσα στην σχέση. Κάποιες φορές επειδή ο πραγματικός θύτης της φορτώνει την αποκλειστική ευθύνη της κακοποιητικής σχέσης, και κάποιες άλλες επειδή δυσκολεύεται να αντιληφθεί και να δει πως είναι θύμα αυτής.

Στο γραφείο θα ακούσω συχνά φράσεις όπως «φταίω που τον θυμώνω», «αν σταματήσω να τον θυμώνω, εκείνος θα αλλάξει». Το πρόβλημα σε μια τέτοια σχέση όμως δεν είναι πως ο ένας σύντροφος θυμώνει αλλά πως υπάρχει κακή- αναποτελεσματική και μη υγιής διαχείριση των συναισθημάτων του, που εκφράζονται χωρίς φίλτρο, ανεπεξέργαστα, βίαια. Έτσι, όσο κι αν η σύντροφος αποφεύγει οποιαδήποτε συμπεριφορά μπορεί να θυμώσει τον σύντροφό της, όταν αναπόφευκτα κάτι τον ενοχλήσει, διότι οι σχέσεις δε ζουν σε περιβάλλοντα στείρα συναισθημάτων, εκείνος και πάλι θα εκραγεί, τραυματίζοντας για μια ακόμη φορά την σχέση και την ίδια.

Ένα άτομο που παραμένει σε μια κακοποιητική σχέση εκδηλώνει ουσιαστικά μια αυτο- καταστροφική συμπεριφορά και συνήθως κουβαλά μια λανθασμένη σύνδεση στο μυαλό του «αγάπη=πόνος» που πιθανότητα έχει τις βάσεις της στην παιδική του ηλικία και στις πρώιμες συναισθηματικές εμπειρίες. Χαμηλή αυτοεκτίμηση, αισθήματα αναξιότητας αλλά και αβοηθησίας χαρακτηρίζουν τα άτομα που επιλέγουν να παραμένουν σε κακοποιητικές σχέσεις. Σε περιπτώσεις βίας όμως, οφείλουμε στον εαυτό μας να μην εθελοτυφλούμε, να βλέπουμε ξεκάθαρα το κακοποιητικό μοντέλο της σχέσης και εφόσον ο σύντροφός μας δεν απευθύνεται σε ειδικό ώστε να βελτιώσει την συμπεριφορά του, να ολοκληρώνουμε την σχέση αυτή περνώντας του το ουσιαστικό μήνυμα «δεν μου αξίζει μια τέτοια συμπεριφορά και δεν μπορείς να με έχεις με αυτή την συμπεριφορά».

Πηγή: faysbook.gr