Τελικά, ποιος φταίει σε αυτή τη σχέση, αυτός ή εσύ;

Για τα πάντα όλα. Ξεκινώντας από ιστορικά γεγονότα βαρύνουσας σημασίας, και φτάνοντας μέχρι απλές, μικρές ψηφίδες της καθημεριnότητας σας, στις οποίες κάποιος εκ των δυο σας, απαραιτήτως, θα πρέπει να μείνει με τον μουτζούρη στα χέρια. Είτε του αρέσει, είτε όχι. Και ότι ακριβώς αυτό το blame game σας δίνει ζωή και τροφοδοτεί τη σχέση σας με την ένταση που απαιτείται για να συνεχίσει να λειτουργεί.


Ακόμη κι αν κάνεις ότι δεν το βλέπεις, το blame habit, η απόδοση δηλαδή των ευθυνών για κάθε πτυχή της σχέσης ενός ζευγαριού μπορεί, σύμφωνα με τελευταίες έρευνες να αποτελέσει το σημείο καμπής (turning point) για άνω του 28% των σχέσεων, καθώς και σημείο οριστικής ρήξης, για άλλο ένα 13-15%. Λίγο η ευθυνοφοβία, λίγο τα υψηλά επίπεδα ανταγωνιστικότητας που αναπτύσσονται στις ερωτικές σχέσεις, πρόσθεσε και ένα ξεγυρισμένο εγωιστικό στοιχείο, και έχεις έτοιμο το εκρηκτικό μείγμα, που απλά αναζητά την αφορμή, που θα ανάψει το φιτίλι. Και αυτή, δεν θα αργήσει να βρεθεί…

Τι μπορεί να γίνει, για να αναστραφεί η πορεία, που πιθανώς οδηγεί στο γκρεμό; Και από τις δύο πλευρές απαιτείται και δράση, και αντίδραση.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΣΥ

• Αναγνώριζε τις ευθύνες σου εκεί που υπάρχουν. Επιμοίρασε τις ισομερώς, εκεί όπου έχουν αναληφθεί από κοινού.
• Μην δημιουργείς το blame game, για να μετατοπίσεις αλλού το επίκεντρο του ενδιαφέροντος, από άλλα, μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζετε.
• Κατάλαβε ότι και εκείνος δεν γίνεται να φταίει για τα πάντα όλα σε αυτή τη Γη. Διάκρινε τις ευκολίες σου πίσω από την άτεγκτη στάση σου και αναρωτήσου κατά πόσο σε εξυπηρετεί η διαρκής ένταση ανάμεσα σας.
• Αναζήτησε άλλες, εναλλακτικές πηγές εκτόνωσης των κρίσεων μεταξύ σας. Πέταξε την μπάλα στις κερκίδες, όπου μπορείς να το κάνεις, αντί να του την πασάρεις.
• Επανάφερε το κλίμα ομόνοιας και συντροφικότητας, και απάλυνε τις εμφυλιοπολεμικές τάσεις στο εσωτερικό της σχέσης σας. Για το καλό της…

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ

• Ότι δεν ψάχνεται για καυγά, με κάθε παραμικρή αφορμή. Ότι, όταν συμβαίνει αυτό, δεν είναι παράλογος, ούτε απότομα επιθετικός.
• Ότι αναγνωρίζει το δικό του κομμάτι ενοχής, όπου αυτό υπάρχει. Ότι δεν είναι ευθυνόφοβος, ούτε τρέχει να κρυφτεί πίσω από προσχήματα και προφάσεις, που τον εξυπηρετούν.
• Ότι προβαίνει σε ειλικρινείς προσπάθειες απασφαλισμού των χειροβομβίδων που κρατάτε ανά χείρας, και αποσόβησης οποιασδήποτε περαιτέρω κλιμάκωσης της έντασης μεταξύ σας.
• Ότι δεν φροντίζει να σε κατηγορήσει κατά μέτωπο, αλλά προσπαθεί να σε κάνει να συναισθανθείς την ευθύνη σου, και να την αναγνωρίσεις μόνη σου, χωρίς να σου κουνήσει το δάχτυλο επιδεικτικά στη μούρη.

ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΟΥ ΚΙΝΕΙΣΑΙ

Κακά τα ψέματα, το blame game, άπαξ και ξεκινήσει, είναι εξαιρετικά δύσκολο να διακοπεί. Όχι από την ανάγκη καθεαυτή να βρεθεί ποιος φταίει για κάθε τι μεγάλο και μικρό. Αλλά γιατί μέσα μας αισθανόμαστε ότι αποσοβεί τον κίνδυνο άλλων, πολύ μεγαλύτερων και σοβαρότερων εντάσεων, οι οποίες απορρέουν από πολλές φορές συναφείς πηγές, την ύπαρξη των οποίων προσπαθούμε να καλύψουμε με κάθε μέσο και τρόπο. Η λερωμένη φωλιά είναι και εδώ το διακύβευμα, που οδηγεί στο τρόχισμα των νυχιών και στη διχαλοποίηση των γλωσσών, ώστε το τσίμπημα να πονεσει διπλά. Καλά κάνεις και ανησυχείς, δεν είναι καλά τα πράγματα όταν εκτραπούν στο σημείο αυτό. Η δυναμική και εντιμότητα της σχέσης σας, αντάμα με την ειλικρίνεια των συναισθημάτων που τρέφετε ένθεν και ένθεν, είναι αυτή που θα δώσει είτε τη λύση, είτε το τελειωτικό χτύπημα. Εκεί θα γυρνάτε ξανά και ξανά, όπως και να έχει. Στα συναισθήματα και την ποιότητα τους. Αυτά θα δώσουν και την τελική αξία στο μουτζούρη, στα χέρια του τελικού αποδέκτη του, μετατρέποντας τον είτε σε άκακο παιχνίδι είτε σε βόμβα νετρονίου, που θα εκραγεί εκκωφαντικά. Και άντε μέσα στα ερείπια, να εξακολουθείς να προτάσσεις επιθετικά το δάχτυλο, για να βρεις ποιος φταίει. Όχι, κάτι μου λέει ότι θα είναι το τελευταίο που θα σε απασχολεί τότε…







Πηγή: marymary.gr