Η ψυχολογία του σκύλου στα ανθρώπινα καθημερινά μας λάθη!

Στην καθημερινότητα με τον σκύλο μας κάνουμε μία σωρεία από λάθη τα οποία είτε κάνουμε ασυνείδητα, είτε συνειδητά θεωρώντας τα ασήμαντα. Ποιά είναι όμως η σημαντικότητα, και ποιο το αποτέλεσμα των λαθών αυτών στην ψυχολογία του σκύλου;

Ένα από τα πιο σοβαρά και συνήθη λάθη που γίνονται είναι η απομόνωση του σκύλου από την αγέλη. Δυστυχώς οι εικόνες παραμελημένων σκύλων σε μπαλκόνια, ταράτσες, αυλές και πυλωτές (πολλές φορές δεμένων με αλυσίδα) δεν είναι λίγες. Η ανθρωποκεντρική φύση του σκύλου ναι μεν τον κάνει πιστό, αλλά ταυτόχρονα και εξαρτημένο απο εμάς. Συνεπώς πριν αποφασίσουμε να αποκτήσουμε έναν σκύλο, θα πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε την αγελαία φύση, τις πραγματικές του ανάγκες και τις υποχρεώσεις μας απέναντι σε ένα νοήμον, έμψυχο και τόσο βαθιά συναισθανόμενο πλάσμα.

Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες θεωρούν οτι η ύπαρξη συγκεκριμένου προγράμματος είναι κάτι το υπερβολικό και ότι ο σκύλος μπορεί (και πρέπει) να προσαρμοστεί στο δικό μας πρόγραμμα, όποιο και να είναι αυτό. Έτσι δεν υπάρχουν συγκεκριμένες ώρες σίτισης, παιχνιδιού, εκτόνωσης, εκπαίδευσης, βόλτας και περιορισμού του σκύλου. Πως θα αισθανόμασταν όμως αν θα έπρεπε να ακολουθήσουμε ένα τέτοιου είδους πρόγραμμα; Το πιθανότερο στρες, καταπίεση, κούραση και ανασφάλεια. Η θέση του σκύλου είναι ακόμα πιο δύσκολη καθώς απο τη μια δεν έχει τη δυνατότητα να εκφράσει την δυσαρέσκεια του, και απο την άλλη έχει απο την φύση του την ανάγκη να ακολουθεί μια συγκεκριμένη και ομαλή ρουτίνα.

Κάτι που επίσης θεωρείται προαιρετικό ή αυστηρό απο πολλούς είναι η θέσπιση ορίων. Στην πραγματικότητα το να βάζουμε όρια και να ξεκαθαρίζουμε το τι είναι αποδεκτό και το τι όχι στον σκύλο μας, πέρα του οτι είναι ο πιο δίκαιος και κατανοητός τρόπος προς αυτόν, μας βοηθάει να χτίσουμε γέφυρες επικοινωνίας. Στον αντίποδα, όταν δεν υπάρχουν όρια και δεν αποσαφηνίζεται το τι είναι επιθυμητό και το τι όχι, ο σκύλος μπερδεύεται, αποσυντονίζεται και η σχέση μας με αυτόν διαταράσσεται.

Ο ανθρωπομορφισμός είναι ακόμα ένα λάθος που γίνεται συχνά. Αυτό συναντάται σε περιπτώσεις που δεν έχουν γίνει κατανοητές οι πραγματικές ανάγκες του σκύλου και συνήθως δίνεται προτεραιότητα σε πράγματα που δεν έχουν τόσο μεγάλη αξία για τον σκύλο. Έτσι ενώ γι΄αυτόν προέχει το αίσθημα της ασφάλειας και έπεται αυτό της άνεσης, οι περισσότεροι θα του παραχωρούσαν μία θέση στο κρεβάτι τους, αλλά δεν θα του παρείχαν τον δικό του χώρο (π.χ box, πάρκο ή crate) μέσα στο σπίτι. Για να καταλάβουμε το τι θεωρεί ο σκύλος πιο ασφαλές, αρκεί να σκεφτούμε οτι σε περίπτωση σεισμού ή στο άκουσμα ενός δυνατού κρότου, το ένστικτο της επιβίωσης του θα τον έκανε να κρυφτεί πίσω απο τον καναπέ ή κάτω από το κρεβάτι μας.

Συνοψίζοντας τα παραπάνω, το να αναρωτηθούμε ποια λάθη πιθανόν κάνουμε στην καθημερινότητα με τον σκύλο μας, θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τον κόσμο του, να (ανά) καλύψουμε τις πραγματικές του ανάγκες και εντέλει να δομήσουμε μία αρμονική συμβίωση και μία υγιή και αμφίδρομη σχέση.